Έχει σκοπό να τιμήσουμε και να υμνήσουμε τη γυναίκα.
Να αναδείξουμε τη μοναδικότητα της ,το μεγαλείο της ,χωρίς να ξεχνάμε βέβαια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο διάβα της.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιες γιορτές, τέτοιες ημέρες αφιερωμένες.
Κάποιοι άλλοι ότι αυτό συνιστά διάκριση μεταξύ των δύο φύλων ,ή ότι ο διαχωρισμός της θέσης τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι είναι υπόθεση που ανήκει στο παρελθόν, εκτός σύγχρονης πραγματικότητας.
Μα είναι δυνατόν; Πως μπορούμε να εθελοτυφλήσουμε απέναντι σε μια πραγματικότητα που υψώνεται ανάγλυφα μπροστά μας; Πως μπορούμε να μην επισημαίνουμε την "αδικία" που επικρατεί εις βάρος των γυναικών σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής;
Εμείς οι ίδιες ευχόμαστε κάποια στιγμή να μη χρειάζεται να υπάρχουν τέτοιες ημέρες-εφαλτήρια για προβληματισμό και διεκδίκηση! Εμείς οι ίδιες ευχόμαστε κάποια στιγμή να χρειάζεται να εξηγούμε τα αυτονόητα, να διεκδικούμε τα κεκτημένα, να αγωνιζόμαστε για όσα ήδη μας ανήκουν!
Μα ακόμα είναι νωρίς. Η αρχή έγινε!
Σας θυμίζω τις γυναίκες της Ν.Υόρκης του 1857,γυναίκες του μεροκάματου στις βιοτεχνίες ενδυμάτων που διοργάνωσαν πορείες απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, αξιοπρεπείς αμοιβές και ανθρώπινα δικαιώματα.Σας θυμίζω και τις Ελληνιδες που μετά από σειρά αγώνων κατόρθωσαν μόλις το 1953 να έχουν δικαίωμα ψήφου επί ίσοις όροις με τους άνδρες.
Βέβαια από εκείνη την εποχή απέχουμε αρκετά. Βήματα έχουν γίνει. Ο δρόμος όμως είναι ακόμα μακρύς.
Γιατί ακόμα υπάρχουν εργαζόμενες με άνισες επαγγελματικές ευκαιρίες και κατώτερες αμοιβές!
Γιατί ακόμα οι γυναίκες είναι αυτές που πρώτες θα βρεθούν σε καθεστώς ανεργίας σε ενδεχόμενη κρίση, μια και οι ιδιαιτερότητες της ζωής τους(λοχεία, γονικές άδειες κ.α.) δεν προάγουν στο απόλυτο το καλό της οικονομίας.
Ποιός όμως θα νοιαστεί για το δικό τους καλό;
Γιατί ακόμα και ιδιαίτερα σήμερα υπάρχουν γυναίκες φορτωμένες με όλα τα βάρη της οικογένειας, δίνοντας μάχες επιβίωσης!
Γιατί ακόμα υπάρχουν νοικοκυρές-οι πιο σκληρά εργαζόμενες, που στερούνται κάθε κεκτημένου εργασιακού δικαιώματος ,όπως οι αργίες και οι διακοπές, που δεν αμείβονται, που δεν ασφαλίζονται, που δεν έχουν καμιά εγγύηση για το μέλλον τους!
Γιατί ακόμα 1 στις 2 γυναίκες γίνεται καθημερινά θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία, τον κοινωνικό περίγυρο, και αν αντιδράσουν κινδυνεύουν να χάσουν ο,τι αυτονόητα τους ανήκει!
Γιατί ακόμα και σήμερα οι γυναίκες παρουσιάζονται ως εμπόρευμα, ως σκεύος ηδονής.
Ο σεξισμός έχει τις ρίζες του βαθιά σε όλες τις πτυχές της ζωής ,προσβάλλοντας το κατοχυρωμένο συνταγματικά δικαίωμα της προσωπικότητας.
Γιατί ακόμα εκατομμύρια γυναίκες αποτελούν θύματα κακοποίησης ,σωματικής και ψυχικής, με την χειρότερη μορφή αυτής μέσα στην οικογένεια ,την οποία καλύπτει συχνά το πέπλο του νόμου, η συγκατάβαση της κοινωνίας, ο φόβος της φυγής, με αποτέλεσμα οι πληγές να μένουν πάντα ανοιχτές!
Γιατί υπάρχουν γυναίκες οικονομικά ασθενείς ή μετανάστριες που αναζητούν μια ελπίδα και πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης ,όπως με τη σωματεμπορία, και έτσι για αυτές παραμένουν αδιέξοδα τα καίρια ζητήματα υπόστασης, επιβίωσης, εξέλιξης.
Για όλα αυτά τα γιατί και για ακόμα περισσότερα, ο λόγος πρέπει να γίνεται, η αφορμή πρέπει να δίνεται, για να μην εφησυχάζουμε, για να μην ξεχνάμε, για να συνεχίζουμε την προσπάθεια για όσα ακόμα πρέπει να αλλάξουν!
Ο τίτλος της γιορτής μας:ΓΥΝΑΙΚΑ:ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ ,συμπυκνώνει το νόημα της εκδήλωσης
Γυναίκα του χθες, του σήμερα, του αύριο!
Γυναίκα ανώνυμη, γυναίκα της διπλανής πόρτας!
Γυναίκα που πρωτοστατεί, γυναίκα που διστάζει!
Γυναίκα που ρισκάρει, γυναίκα που δειλιάζει!
Γυναίκα που γράφει ιστορία...με τα λόγια της ή ακόμα και τη σιωπή της...με τα θέλω της και τους συμβιβασμούς της... με τους ρόλους που ενσάρκωσε και ενσαρκώνει...με τους ρόλους που της πρόσαψαν και της προσάπτουν...με τους ρόλους που διεκδίκησε και διεκδικεί!
ΓΥΝΑΙΚΑ: ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ.
Και τι παραπάνω είναι η ζωή από τη βίωση της καθημερινότητας;
Από την ανάμνηση των γενομένων, την απόλαυση των πραττομένων, την χάραξη των επιγενόμενων!
Τι παραπάνω είναι από τη διατήρηση των κεκτημένων, τη βελτίωση των κακώς κειμένων, την κατάκτηση των ονειρεμένων!
Στο πλέγμα αυτό ,στο θαύμα της ζωής η γυναίκα πλέον φαντάζει δυνατότερη, ωριμότερη, σιγουρότερη.
Τα άκρα όμως δεν ωφελούν.Η ισορροπία πρέπει να διατηρηθεί. Η συμπόρευση με το άλλο φύλο πρέπει να γίνεται αρμονικά. Η γυναίκα πρέπει να παραμείνει παρούσα στην ίδια της τη ζωή. Πρέπει να συνεχίσει να είναι συμμέτοχος και όχι παρατηρητής. Πρέπει να είναι πρωταγωνίστρια στο έργο της ζωής. Γιατί όπως η ιστορία έχει αποδείξει ο πρωταγωνιστικός ρόλος της πάει πολύ.
Όμως ποτέ καμιά να μη ξεχάσει:
Δεν είναι μόνη της στου βίου τη σκηνή-Υπάρχει και συμπρωταγωνιστής!
Βικτωρία (Βίκυ) Νικάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου